13 Aralık 2013

jean cocteau

Gerçek durumumuz varolmamak olmasına rağmen, ölenler için üzülüp, doğanlar için seviniyoruz! Kötümserliğimiz bu boşluktan, bu "yaşamamadan" kaynaklanıyor. Bu boşluğun bize sunduğu parantezden yararlanmayı öğütleyen göksel sistem içimizdeki gökyüzünden daha kalıcı olmadığından, süre bir masal olduğu için, boşluk aslında boşluk olmadığı için, uzantılar ve zaman bloğu uzantı ve zaman kavramlarından uzakta ve sabit olarak patlamasına rağmen sonsuzluk bizi aldattığı ve bize süregiden bir zaman verdiği için, son söz olmadığı için insanın hiçbir zaman son sözünü söyleyemeyeceği bilmecenin çözümünü aramadan bu parantezden yararlanmayı öğütleyen bir bilgeliğe sahip olan iyimserliğimiz.